1. Samuel 15:3 ve Eski Ahit’te Tanrı’nın Yargısı

 Giriş

Eski Ahit’te bazı ayetler, modern okuyucular için zorlayıcı olabilir. Bunlardan biri de 1. Samuel 15:3’tür:

“Şimdi git, Amalekliler’e saldır. Onlara ait her şeyi tümüyle yok et, hiçbir şeyi esirgeme. Kadın erkek, çoluk çocuk, öküz, koyun, deve, eşek hepsini öldür.” (1. Samuel 15:3)

Bu ayet, Tanrı’nın İsrail Kralı Saul’a Amaleklilere karşı mutlak bir yok etme emri verdiğini gösterir. Bu tür emirler, Eski Ahit’in savaş bağlamında değerlendirildiğinde, Tanrı’nın adaleti ve halkının korunmasıyla ilgili derin bir mesaj içerir. Ancak, bu ayeti anlamak için onun tarihsel, teolojik ve ahlaki boyutlarını ele almak gerekmektedir.

1. Tarihsel Bağlam: Amalekliler Kimdir?

Amalekliler, İsrailoğullarının tarih boyunca en büyük düşmanlarından biriydi. İlk olarak Mısır’dan Çıkış sırasında İsraillilere saldırarak kendilerini düşman olarak göstermişlerdir (Çıkış 17:8-16). Tanrı, o zaman İsrail’i korumuş ve Amaleklilere karşı gelecekte tam bir yargı uygulanacağını bildirmiştir:

“Rab, ‘Amalek’in anısını göklerin altından tamamen sileceğim’ dedi.” (Çıkış 17:14)

Amalekliler, İsrail’e sürekli düşmanlık etmiş, zayıfları acımasızca hedef almış ve Tanrı’nın halkının yok olmasını istemişlerdir (Tesniye 25:17-19). Bu yüzden, 1. Samuel 15’teki yok etme emri, yalnızca bir savaş değil, ilahi bir yargının yerine getirilmesidir.

2. Teolojik Yorum: Neden Tümüyle Yok Etme Emri?

Eski Ahit’te, Tanrı bazen belirli halklara karşı herem (İbranice: חרם), yani “tümüyle yok etme” emri vermiştir. Bu, sadece bir savaş stratejisi değil, Tanrı’nın adaletinin bir parçasıdır.

• Tanrı’nın Sabırlı Adaleti: Amalekliler yüzlerce yıl boyunca kötülüklerini sürdürmüştü. Tanrı, birçok kez halklara tövbe etme fırsatı verir. Ancak bazı durumlarda, Tanrı’nın sabrı tükenir ve yargı gelir.

• İsrail’in Korunması: Amalekliler, İsrail’in Tanrı ile olan antlaşmasını tehlikeye atabilecek, putperestlik ve ahlaksızlık getirebilecek bir topluluktu. Onlarla tamamen savaşılmaması, İsrail’i uzun vadede daha büyük tehlikelere sürükleyebilirdi.

• İlahi Yargı: Tanrı, yalnızca İsrail’i değil, tüm ulusları yargılayan bir Rab’dir. Eski Ahit’te Tanrı, bazen İsrail’i de düşmanlarının eline vererek cezalandırmıştır.

Bu tür yok etme emirleri, Tanrı’nın kötülüğe karşı kesin duruşunu ve adaletini gösterir. Ancak, bunlar belirli tarihsel bağlamlarda verilmiş emirlerdir ve tüm zamanlar için geçerli kurallar değildir.

3. Ahlaki ve Hristiyan Perspektifi: Eski ve Yeni Ahit Arasındaki Fark 

Hristiyanlık’ta, Eski Ahit’teki savaş emirleri, Yeni Ahit’in ışığında değerlendirilmelidir. İsa Mesih’in öğretileri, düşmanları sevmeyi ve bağışlamayı öğütler:

“Düşmanlarınızı sevin, size zulmedenler için dua edin.” (Matta 5:44)

Bu, Hristiyanların fiziksel savaş yerine, ruhsal bir savaş içinde olduklarını gösterir. Pavlus şöyle der:

“Çünkü savaşımız insanlara karşı değil, yönetimlere, hükümranlıklara, bu karanlık dünyanın güçlerine ve kötülüğün ruhsal ordularına karşıdır.” (Efesliler 6:12)

Bu, Eski Ahit’teki herem emirlerinin, Hristiyanlar için fiziksel savaş değil, ruhsal bir öğreti olarak anlaşılması gerektiğini vurgular. Hristiyanlık, İsa’nın örneğinde olduğu gibi, düşmanları sevmenin ve onları bağışlamanın, Tanrı’nın adaletini ve merhametini yansıtmanın yoludur.

4. Sonuç: 1. Samuel 15:3’ün Günümüz Hristiyanları İçin Anlamı

1. Samuel 15:3’teki “tümüyle yok etme” emri, Eski Ahit’teki belirli bir dönemin ve halkın, Tanrı’nın adaleti doğrultusunda gerçekleşen bir yargıdır. Tanrı, adaletini işlerken sabırlıdır, ancak bir halkın kötülüğü ve Tanrı’ya karşı sürekli asi duruşu, nihayetinde yargıyı gerektirir. Ancak, Hristiyanlık’ta, İsa Mesih’in öğretileri, fiziksel savaşın yerine ruhsal savaşı ve düşmanlara karşı sevgi ile yaklaşmayı önermektedir.

Eski Ahit’teki savaşların ve yıkım emirlerinin, tarihsel ve teolojik bağlamda anlaşılması gerekir. Hristiyanlar, bu tür emirleri çağdaş dünyada ahlaki bir rehber olarak değil, Tanrı’nın adaletinin o dönemdeki yansıması olarak görmek zorundadırlar. Günümüzde, Tanrı’nın sevgisi, adaleti ve merhameti, düşmanları sevmek ve bağışlamakla en iyi şekilde gösterilir.